فشار ناشی از عوامل طبيعی مانند طوفان، زلزله و نوسانات دما، از عوامل مهم در طراحی سازه ها میباشند و لازم است در خصوص ميزان تاثير گذاری آنها و پيش بينی سيستم های مقاوم در برابر آنها تمهيداتی انديشيده شود.
تمامی کشورها از جمله ايران آيين نامه های مفصل و دستورالعمل هايی در خصوص نحوه محاسبه مناسب این بارهای جانبی و چگونگی کاهش اثرات آنها بر ساختمانها تدوين نموده و به مرحله اجرا گذاشته اند.
يکی از موارد توصيه شده که در آيين نامه 2800 ايران (طرح ساختمانها در برابر زلزله) نيز صراحتاً بدان اشاره شده است، تاثير گذاری پلان هندسی سازه در ميزان جذب نيروهای جانبی و تشديد اثرات آن بر سازه می باشد.
توجه به مسئله فوق الذکر از يکسو و در نظر گرفتن ذائقه بهره بردار در استفاده از طرح های پیچیده و زیبا از سوی ديگر، مهندسين طراح را در مقابل يک چالش بزرگ قرار ميدهد.
گرايش به زيبائی و اشکال خاص و محدوديتهای اجرايی از يکسو و قرارگيری سازه های با رفتارهای ديناميکی متفاوت در کنار هم از سوی ديگر، ميتواند در هنگام وقوع زمين لرزه سازه ها را در مقابل اثرات مضاعف مخرب قرار دهند.
تبدیل سازه به قطعات کوچک تر و ساده تر در پلان با به کار گیری درزهای اجرایی به عنوان یک راهکار موثر و ارزان قیمت که بار مالی مستقیم زیادی را نیز به پروژه تحمیل نمیکند می تواند در نظر گرفت، تا با این کار هم خواست کارفرما تامین گردد و هم رفتار سازه و میزان جذب نیروهای جانبی آن تحت کنترل در آید.
لذا اکنون با عنايت به توضيحات فوق الذکر و کاربرد روزافزون درزهای انقطاع در پروژه های ساختمانی و صنعتی و ... مسئله جديدی که فرا روی مهندسان قرار ميگيرد چگونگی پوشش اين درزها با حفظ عملکرد فنی آنها است.